De 8mm filmprojector is een cinematografisch apparaat dat in de vroege 20e eeuw werd uitgevonden en een belangrijke rol speelde in de geschiedenis van thuisfilms en amateurfilmmaking. De uitvinding van de 8mm-film, ook wel bekend als de standaard 8mm-film, vond plaats in 1932 door Eastman Kodak, een pionier op het gebied van fotografie en filmtechnologie.
De behoefte aan een meer toegankelijke en betaalbare filmoplossing voor amateurs leidde tot de ontwikkeling van de 8mm-film. Voorafgaand aan deze uitvinding werden films voornamelijk opgenomen op bredere formaten zoals 16mm en 35mm, die duurder waren en meer gespecialiseerde apparatuur vereisten. Het kleinere en goedkopere 8mm-formaat maakte het mogelijk voor individuen om zelf films te maken en hun persoonlijke herinneringen vast te leggen.
De 8mm filmprojector werd populair in de decennia na de uitvinding ervan, en veel gezinnen gebruikten deze apparaten om hun vakanties, speciale gebeurtenissen en alledaagse momenten vast te leggen. Het geluidloze karakter van de 8mm-film maakte het echter minder geschikt voor professioneel gebruik, wat resulteerde in de dominantie van 16mm en 35mm voor cinematografische doeleinden.
Met de opkomst van digitale technologieën in de late 20e eeuw werden filmprojectoren geleidelijk aan vervangen door digitale videocamera’s en camcorders. Het gemak van digitale opnamen, de mogelijkheid om beelden direct te bekijken en te bewerken, en de afschaffing van de noodzaak van fysieke filmrollen maakten digitale technologieën veel aantrekkelijker voor zowel amateurfilmmakers als professionals.
Hoewel vintage filmprojectoren nog steeds geliefd zijn bij verzamelaars en liefhebbers van vintage technologie, worden ze niet langer veelvuldig gebruikt vanwege de praktische voordelen van digitale opnamen. Het gemak, de kwaliteit en de directe beschikbaarheid van digitale videotechnologie hebben de traditionele 8mm filmprojectoren overbodig gemaakt in de moderne wereld van filmproductie en thuisentertainment.